Gazeteci Alican Uludağ, sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda, Ankara Büyükşehir Belediyesi’ne (ABB) yönelik yürütülen operasyonun, yargı ile Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı’na bağlı Dezenformasyonla Mücadele Merkezi (DMM) arasında işleyen bir “kara propaganda mekanizmasını” açığa çıkardığını öne sürdü.
Uludağ’ın iddiasına göre, savcılıklarda bulunan gizli soruşturma dosyaları CHP’li belediyeler aleyhine kullanılmak üzere DMM’ye sızdırılıyor ve ardından iktidar medyasına servis ediliyor.
ABB SORUŞTURMASI OLAYI NASIL AÇIĞA ÇIKARDI?
Uludağ'ın aktardığına göre, Ankara Büyükşehir Belediyesi'ne yönelik konser soruşturması kapsamında 13 kişinin gözaltına alındığı operasyon, bu mekanizmanın işleyişini gözler önüne serdi. Kamuoyu operasyonun detaylarını bilmeden önce, iktidara yakın gazete ve televizyonların yöneticilerine DMM tarafından hazırlanan bir "bilgi notu" gönderildi.
Bu notun başlığı, "Soru-Cevaplarla Ankara Büyükşehir Belediyesi’ne Yönelik Konser Soruşturması" şeklindeydi ve 759 milyon liralık konser harcaması ile 154 milyon liralık kamu zararı iddialarını içeriyordu. Metinde, "Adli makamların tespitlerine göre" ifadesi kullanılarak bilgilerin doğrudan savcılıktan alındığı açıkça belirtiliyordu. Bu notun ekinde, soruşturma dosyasındaki "bilirkişi" ve "MASAK" raporlarından özetlerin yer aldığı bir belge de bulunuyordu.
MEKANİZMA NASIL İŞLİYOR?
Uludağ'ın araştırmasına göre, bu mekanizma eski bir İçişleri Bakanlığı basın danışmanının Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı'nın basını bilgilendirmek için kurduğu WhatsApp grubuna eklenmesiyle kuruldu. Süleyman Soylu'nun bakanlığı döneminde basın danışmanlığını yapan bu kişinin, görevinden sonra DMM'de işe girdiği ve başsavcılık grubuna kendisini dahil ettirerek yargı bilgilerini sızdırmayı sağladığı iddia ediliyor.
Gazeteci, bu durumun yalnızca Ankara ile sınırlı olmadığını, başta İstanbul olmak üzere diğer kentlerdeki CHP'li belediyeler aleyhine yapılan operasyonların detaylarının da benzer şekilde "bilgi notu haber" olarak iktidar medyasına gönderildiğini öne sürdü.
YASAL DAYANAK TARTIŞMASI VE BÇG BENZETMESİ
Haberde, Anayasa Mahkemesi'nin (AYM), İletişim Başkanlığı'nın "dezenformasyonla mücadele" yetkisini basın özgürlüğüne aykırı bularak iptal ettiği karara dikkat çekiliyor. Uludağ, DMM'nin yasal dayanağı ve bağımsız yargının gizli soruşturma bilgilerini bir yürütme organı olan DMM'ye gönderme yetkisi olmadığını belirterek bir dizi soru yöneltiyor.
Uludağ, bu mekanizmayı, 28 Şubat sürecinde Erbakan hükümeti aleyhine "kara propaganda" yapmakla görevli olduğu iddia edilen Batı Çalışma Grubu (BÇG) ile kıyaslayarak, "BÇG gitti, DMM geldi" ifadesini kullanıyor.
ALİCAN ULUDAĞ'IN İDDİALARI
Gazeteci Alican Uludağ'ın haberde öne sürdüğü iddialar şu şekilde özetlenebilir:
Yargıdan Bilgi Sızdırılması: Bağımsız olması gereken yargı organları (savcılıklar), gizli soruşturma dosyalarındaki bilgileri, yürütme organına (DMM'ye) sızdırıyor.
DMM'nin Kara Propaganda Mekanizması: DMM, savcılıklardan aldığı bu bilgileri, "bilgi notu" formatında hazırlayarak CHP'li belediyeler aleyhinde kullanılmak üzere iktidar medyasına servis ediyor.
ABB Operasyonunun İfşası: Ankara Büyükşehir Belediyesi'ne yönelik düzenlenen operasyon, bu mekanizmanın somut bir örneği olarak ortaya çıktı. DMM, operasyonun detaylarını kamuoyundan önce "hazır haber" olarak gazetecilere ulaştırdı.
Eski Soylu Danışmanının Rolü: Eski bir İçişleri Bakanlığı basın danışmanının DMM'de işe girmesi ve savcılığın basın grubuna kendisini ekletmesi, bu bilgi sızdırma mekanizmasının bir parçası olduğu iddiasını güçlendiriyor.
Yaygın Bir Uygulama: Bu uygulamanın yalnızca Ankara ile sınırlı olmadığı, İstanbul başta olmak üzere diğer CHP'li belediyeler aleyhindeki operasyonlarda da benzer şekilde kullanıldığı iddia ediliyor.
Yasal Boşluk: DMM'nin "dezenformasyonla mücadele" yetkisinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesine rağmen, yasal bir dayanağı olmadan bu faaliyetleri sürdürdüğü öne sürülüyor.
Basın Özgürlüğüne Müdahale: İddialar, CHP'li belediyelere yönelik operasyonların siyasi olduğu eleştirilerini destekler nitelikte olup, bağımsız medyayı ve muhalefeti hedef alan bir baskı mekanizmasının varlığını düşündürüyor.